Bazı insanların yaşamaya Hakkı yokmuş gibi bir durum var ülkemizde malesef. Köy Okullarına Destek Projemde buna tanık oldum.
Okul gezilerim sonrasında hem hüzünlenmiş hem keyif almışımdır hüzünlenmem o çocukların yardımları gördüklerindeki sevinci ve sizi gözlerinde çok büyütmeleri beklentilerinin hepsini siz gerçekleştireceksiniz umudu olması ve size bir kurtarıcı gibi bakmaları bu beni hep ezmiştir ve rahatsız etmiştir.O an kendi kendime ne kadar aciz insanlarızki bu güne kadar bu çocuklarla ilgilenmemişiz onlara bu hissi yaşatmışız.
Keyif alışım ise ufacık şeylerle Mutlu olmaları ve bu mutluluğu yüzlerine hiç esirgemeden yansıtmaları ve anı yaşamaları.Aslında bu bizlere ders verici olmalı diye düşünüyorum çünkü Mutlu olmak için çok büyük şeyler beklemeden mutluluğu yaşaya biliriz.
O küçücük bedenler bazen çok güzel insanlık dersi verebiliyor büyüklere...
Bir düşünsenize her aile bir öğrenciye destek olursa sıkıntı kalmaz ve topluma eğitimli bir insan yetiştirmenin hazını yaşarsınız bencillik duygusundan uzaklaşır paylaşımı daha çok yapmak istersiniz.
Çok geçmeden bunu gerçekleştirin ve bir çocuğu sevindirin
