Kara bir bulut yükseliyor Ahtamara’dan Erciş’e.
Ne büyük bir felaket verdin ya rab insanların başına
Göller yarılıyor, dağlar volkan fışkırıyor insanların üstüne.
Van sallanıyor uyan anne! üşüyorum ört üstümü.
Gözlerim her an seni arıyor ama nafile göremiyorum.
Başım dönüyor tutmuyor dizlerim,dermansızım ben.
Üstüme devriliyor bir bir zalim duvarlar.
Van sallanıyor uyan anne! üşüyorum ört üstümü.
Toplanmış başıma dostlar bir parça kopuyor yüreğimden,
Anneler, babalar ağıt yakıyor Azra, Yunus, Mehmet diye diye
Kaldırmak istiyorum başımı sana gelmek istiyorum ama yığınlar engel,
Van sallanıyor uyan anne! üşüyorum ört üstümü.
Bir çocuk sesi kalbimi dağlıyor derin karanlıklarda.
Beni duyan var mı, kurtaracak biri yok mu, dört duvar arasında...
Onlar beni duyuyor, hissediyor ama ben onları göremiyorum.
Van sallanıyor uyan anne! üşüyorum ört üstümü.
Karanlıklara gömüldü o harikalar diyarı şehrim.
Yüreklerde yara bıraktı söndü gönlümün ışıkları.
Çadırlarda ayaz ve kar altında umudunu kaybetmeyen esmer yüzlü çocuklar.
Van sallanıyor uyan anne! üşüyorum ört üstümü
Yaralı yüreklere birlikte olalım merhem.
Tutunalım birbirimize zor günlerde ve doğal afetlerde.
Yıkılabilir yuvalarımız, gidebilir canlarımız ama yıkılmamalıdır umutlarımız.
Van sallanıyor uyan anne, üşüyorum ört üstümü.
BAYRAM KAVAL
