Cumhurbaşkanı Gül'ün Ağrı seyahati sonrası şehir ölüm sessizliğine büründü
Gittiği gün iş makineleri çekildi, şantiye görüntüsü verilen şehir hayalet şehir oldu.
Dökülen asfalt, yıkılan bloklar, deprem sonrası bir şehrin toparlanmaya başlaması gibi.
Şehir, terk edilmiş viraneyken bile hala birileri Üniversiteyi konuşup durdu.
Amacın bağcıyı dövmek olduğu çok net ortada aslında.
Siyasetle hiçbir ilgisi olmayan, bilim yuvasının bu kadar çok konuşulmasının tabiî ki sebepleri var.
Çok çalışıyorsanız, hep göz önündesinizdir.
Sayın Rektörümün de talihsizliği bu.
Gece gündüz çalışıp ürettiği için bu kadar popüler.
Üniversiteler bilim yuvalarıdır.
Siyasetle, menfaat ilişkileri üzerine kurulu bir yapıları yoktur.
Siyasetçi değil, hocadır oradakiler.
Buna göre düşünür, aldıkları kararları da buna göre verirler.
Bence artık bırakılması gerekir üniversite için atılan seçim naralarının.
Üniversiteye ara sıra gider gelirim.
Dışarıdan biri olsam, yazılan çizilinlere bakınca derim ki,
Sayın Arslan asmış seçim bayraklarını, elinde de kendine ait bir poster oda oda geziyor.
Yok kardeşim böyle bir şey.
Sadece bizim gündemimiz Rektörlük seçimi.
Bizden başka kimsenin gündeminde yok seçim meçim.
Sayın Rektör, seçilsem de seçilmesem de, ben bu şehre yapacağım hizmeti yaptım. Gönlüm rahat. Seçilirsem hizmet etmeye devam ederim diyecek kadar mütevaziyken bile, bizler onun Rektörlük seçimine kitlenmiş kalmışız.
Bırakalım beyler Rektörlük seçimini de, şantiye görüntüsü verilip, ardından kazma küreği bile çalıp evine götürenlere dönelim.
Herkes bu memlekette işlerin nasıl yapıldığını da, kimlerin çamura nasıl battığını da biliyor.
Rektör yerine Belediyeyi, valiliği, kurum müdürlerini yazsaydık bu kadar, belki şehrin üstüne bir taş dikilirdi.
Memleketin hali ortadayken, yaşananlar gözümüzün içine içine sokulurken, hırsızlar ellerinde çantalarla para tüccarlığı yaparken bana kimse memleket sevgisinden bahsetmesin.
Bırakın Rektörün seçimini de, saygın soyguncuların rantlarını işleyin hadi
