Herkesin acısıyla tatlısıyla sevdiği bir memleketi var ya,
İşte benim öyle bir memleketim yok,
Her kes memleketine hayran olur, memleketini göklere çıkartır, uğruna şiirler yazar, acılar çeker ya,
Memleketlisi olmak bir gururdur ya her kes için,
İşte benim öyle bir gururum yok artık,
Yücelteceğim, göğsümü kabartacak bir memleketim yok benim.
Çünkü fiziki yapısı kadar ruhsal yapısı da bozuk artık bu memleketin,
Sadece sokakları dar değil bu memleketin, ya da sadece yolları delik deşik değil,
Yaşayanları da çok geniş bir pencereye sahip değil,
Her kes kör, her kes sağır,
Bu dediklerimi hakaret mi sayacaksınız, evet sayın,
Bu acı gerçekliğinizi ben söylemezsem, biz söylemezsek, görmezsek,
Elin oğlu zaten sokacaktır gözümüze gözümüze,
Nefret ediyorum artık bu kentten,
Fırsatını bulduğum gibi ben de kaçıp gideceğim hiç geri gelmemek üzere,
Bir daha köstebek yuvası, balçık yığını sokaklarda gezme zorunluluğum olmayacak,
Bu pis, kirli şehir benim de mecburiyetim olmaktan çıkacak bir gün.
Ben de Ağrı'lıyım dediğim her yerde memleketimi utanarak söyleyeceğim,
Birilerinin çiftliği haline gelmiş bu memleket, kör, sağır, dilsizlerin yaşadığı bir çöplük olarak kalacak anılarımda,
Her kesin diğerine dokunmadan bin yıl yaşama planını kurduğu kuytu bir sokaktır benim memleketim.
Sadece kendi rantı için seçilmişlerin dolaştığı karanlık bir çukurdur memleketim,
Yapılanması çarpık, yolları delik deşik, sokakları balçık yığını, idarecisi kayıtsız, siyasetçisi keyfi alemde, halkı kör, sağır ve dilsiz şehir,
Artık seni sevmeyeceğim,
Sen artık birilerinin çiftliği, rant yuvasısın,
Sen artık sadece fiziken değil ruhen de kirlisin
Ey AĞRI,
Gerçekliğini görmen ve hesap sorman dileklerimle
Deniz BUDAK
[email protected]
